Bir gün Hazret-i Ömer bir cemiyette ağladı. Niçin ağladığı sorulduğunda,
buyurdu ki:
(Niçin ağlamayayım ki, eğer Fırat kenarında oğlak zayi olsa, yarın kıyamet
gününde, o Ömer’den sorulur.) Yine nakil olunur ki, bir gün Hazret-i Ömer eline
bir saman çöpü alıp, der idi ki, ne olaydı, bu saman çöpü ben olaydım. Ne olaydı
mahluk olmaya idim, validem beni doğurmayaydı. Ne olaydı, hatırlanan nesne değil
de, unutulan nesne olaydım. (M. Ç. Güzin)