Tâbiîn devri âlim ve evliyâsından. İsmi Amr bin Şurahbil, künyesi Ebû Meysere'dir. Hemedân'da doğdu. Doğum târihi bilinmemektedir. 683 (H.63) senesi Kûfe'de vefât etti.

Amr bin Şurahbil, Eshâb-ı kirâmdan Abdullah bin Mes'ûd hazretlerinin önde gelen talebelerinden idi. Hazret-i Ömer, hazret-i Ali, hazret-i Huzeyfe, hazret-i Selmân ve hazret-i Âişe vâlidemizden ve daha bir çok sahâbîden hadîs-i şerîf rivâyetinde bulundu. Kendisi de Ebû Vâil Şakîk bin Seleme, Ebû İshâk es-Sebîî, Şa'bî ve Mesrûk gibi hadîs âlimlerinden hadîs-i şerîf öğrendi. Vâdiaoğulları Mescidinde imâmlık yapması sebebiyle Vâdiî nisbesiyle de anıldı. Rivâyetleri İbn-i Mâce'nin Es-Sünen'i dışında Kütüb-i Sitte'de yer aldı. Sıffîn muhârebesinde hazret-i Ali'nin yanında idi.

Amr bin Şurahbil, zamânının âlimleri tarafından medhedildi. Âlimler ondan daha fazîletli kişi görmediklerini söylemişlerdir. O, Allahü teâlânın korkusundan; "Keşke annem beni doğurmasaydı." der ve çok ağlardı. Çok cömert olup, dünyâ malına değer vermezdi. Çok namaz kıldığı için dizleri nasır bağlamıştı. Câhiliyye âdet ve geleneklerinden uzak durur, bilhassa Eshâb-ı kirâmın yaşayış ve davranışlarına uymaya çalışırdı. Vefâtı, Abdullah bin Ziyâd'ın vâliliği döneminde olmuştu.

1) Tabakât-ı İbn-i Sa'd; c.3, s.263-264

2) Hilyet-ül-Evliyâ; c.4, s.141-146

3) A'lâm-ün-Nübelâ; c.4, s.135-136

4) Tehzîb-üt-Tehzîb; c.8, s.147