Ecel oku saplanır,
Kafileye dur derler.
Gafiller yolda kalır,
Hacetini gör derler.

Hep koru imanını,
Gözet ecel anını,
Şu emanet canını,
Sahibine ver derler.

Derin çukur kazıla,
Yakınların üzüle,
Karanlık ev düzüle,
Gel günahkâr gir derler.

Kabrin sorgular seni,
Göster der, hediyeni,
Hediyesiz geleni,
Yılan çıyan yer derler.

Zındığın aklı şaşa,
Rabbi bilmem der hâşâ,
Dar kabirde sıkışa,
Vur belini kır derler.

Müminse gele dile,
Konuşur güle güle,
Cennetten huri gele,
Kabrin dolsun nur derler.

Yunus sarıl hizmete!
Kavuşursun nimete,
Mevla’nın lütfu yete,
Gel Cennete gir derler.