Mevahib-i ledünniyye kitabında deniliyor ki:
Peygamberlerden ve meleklerin üstünlerinden sonra, bütün yaratılmışların en
üstünü, Eshab-ı kiramdır. Eshab-ı kiramın her biri, bu ümmetin hepsinden daha
üstündür. Çünkü, Resulullahı görmek gibi üstünlük olamaz. Eshab-ı kiramın her
birini büyük ve üstün bilmek, hepsine iyi gözle bakmak, her birinin adil ve
salih olduğuna inanmak lazımdır. Hiçbirine dil uzatmamak, lanet etmemek,
düşmanlık etmemek ve bir kısmını sevmek için başka Sahabiye düşman olmaktan
sakınmak lazımdır.
İmam-ı Teftazani hazretleri buyuruyor ki:
Eshab-ı kiram arasındaki ayrılıkların, iyi sebeplerle, güzel niyetlerle
yapıldığına inanmamız lazımdır. Eshab-ı kiramdan birini kötülemek caiz değildir.
Hazret-i Âişe gibi nass ile üstünlüğü bilinen bir sahabiyi kötülemek küfürdür.
(Şerh-i Akaid)
İmam-ı a’zam hazretleri, (Ehl-i sünnet mezhebi şöyledir ki; Ebu Bekir ile
Ömer’in en üstün olduklarına inanmak, Resulullahın iki damadını sevmek, ayaklara
giyilen meste mesh etmek, iyi-kötü her müslümanın arkasında namaz kılmaktır)
buyurdu.
Eshab-ı kiramın üstünlük sırası şöyledir.
Muhacirler: Mekke alınmadan önce, memleketlerini terk ederek, Medine’ye
hicret edenlerdir.
Ensar: Medine ve civarında, Evs ve Hazrec kabilesindeki Müslümanlara denir.
Diğer Eshab-ı kiram: Mekke alındıktan sonra imana gelenlerdir. Bunlara
Muhacir ve Ensar denmez. Yalnız sahabi denir. İmam-ı Süyuti diyor ki: Ehl-i
sünnet âlimleri, söz birliği ile bildiriyor ki, Eshab-ı kiramın en üstünleri,
dört halifedir. Sonra, Aşere-i mübeşşere ile Hazret-i Hasan, Hazret-i Hüseyin ve
Bedir eshabıdır. Sonra Uhud’daki 700 kahramandır. Bunlardan sonra, ağaç altında
Resulullaha, (Ölmek var, dönmek yok) diye söz veren 1400 sahabidir. Bu
sözleşmeye (Biat-ür rıdvan) denir. (Tarih-ul-Hulefa)
Resul aleyhisselam, vefatından 8 gün önce, Hazret-i Ebu Bekir’i kendi yerine
imam tayin buyurarak, halife olacağına işaret eyledi. Bir seferinde de, Hazret-i
Ebu Bekir bulunmadığı için, Hazret-i Ömer imam oldu. Resul aleyhisselam, Hazret-i
Ömer’in sesini işitince, (Hayır, hayır, Allahü teâlâ ve Müslümanlar Ebu
Bekir’den razıdır, namazı Ebu Bekir kıldırsın!) buyurdu. Eshab-ı kiram
arasında, babası, anası ve çocuklarının ve torunlarının hepsi imana gelen,
Hazret-i Ebu Bekir’den başka kimse yoktu. Resul aleyhisselam (Ebu Bekir’in
malı gibi hiçbir kimsenin malı bana faydalı olmadı) buyurdu. (İ. Ahmed)
Bilal-i Habeşi’nin azat edilmesi için para verince, Leyl suresinde övüldü:
(Temizlenmek için malını hayra verip, [günahtan] çok sakınan ateşten
uzaktır. O, iyiliği bir menfaat için değil, Rabbinin rızasını kazanmak için
yaptı. Kendisi de, (Cennete girip) hoşnut olacaktır.) [Leyl 17-21]
Al-i İmran suresinin (İşlerinde onlara danış) mealindeki 159. âyeti,
Hazret-i Ebu Bekir ve Hazret-i Ömer ile müşavere etmek için geldi. Bir hadis-i
şerifte de, (Cebrail bana dedi ki: Allahü teâlâ Ebu Bekir ile istişareyi sana
emrediyor) buyuruldu. Tevbe suresinin 41. âyetinde, (Mağaradaki iki
kişinin ikincisi) buyurularak, Hazret-i Ebu Bekir övüldü. Leyl suresinin 5.
âyeti de, Hazret-i Ebu Bekir’in şânını bildirmektedir. Bekara suresinin, (Gece-gündüz,
gizli-açık, mallarını hayra sarf edenlerin mükafatlarını Rableri verecektir.
Onlara korku ve üzüntü yoktur) mealindeki 274. âyeti, Hazret-i Ebu Bekir
için inmiştir. Çünkü, o, geceleri on bin altını gizli, on bin altını da, göz
önünde olarak ve gündüzleri de böyle onar bin altını sadaka vermiştir. Hadis-i
şerifte buyuruldu ki:
(Ebu Bekir ile Ömer’i sevmek iman, bunlara düşmanlık küfürdür.) [İbni
Adiy] (Bu yazı Mirat-i kâinat kitabından alınmıştır.)
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(On kişi Cennettedir: Ebu Bekir ve Ömer ve Osman ve Talha ve Zübeyr ve
Abdurrahman bin Avf ve Ali bin Ebi Talib ve Sa’d bin Ebi Vakkas ve Ebu Ubeyde
bin Cerrah ve Said bin Zeyd.) [Tirmizi, İbni Mace, Taberani, ibni Asakir,
Beyheki, Dare Kutni, Hakim, Ebu Nuaym, ibni Sa’d]
(Bir kimseyi, Ebu Bekir, Ömer, Osman ve Ali’den üstün gören beni yalanlamış olur.)
[Rafi'i]
(Şu dört kişinin sevgisi bir münafığın kalbinde toplanmaz. Ebu Bekir, Ömer,
Osman ve Ali.) [İbni Asakir]
(Allahü teâlâ, namazı, zekatı ve orucu farz ettiği gibi, Ebu Bekir’i, Ömer’i,
Osman’ı ve Ali’yi sevmeyi de farz etti.) [Vesile]
(Sünnetime ve hulefa-i raşidinin yoluna sımsıkı sarılın!) [Buhari]
(Bedir savaşına katılan Müslümanlar Cennetliktir.) [Dare Kutni]
(Eshab-ı Bedir’den birine nasıl söz söylersin? Eğer sen Uhud dağı kadar altını
infak etsen, onun derecesini bulamazsın.) [Hakim]
(Cebrail geldi ve bana "Bedir’de hazır olanları nasıl sayarsınız?" dedi. Dedim
ki, Hayırlılarımızdır. Dedi ki, Melaikeden Bedir’de bulunanlar da bizim
nazarımızda meleklerin hayırlılarıdır.) [Buhari]
(Allahü teâlâ Bedir ehline rahmetiyle tecelli edip şöyle buyurdu: "Ne yaparsanız
yapınız, Ben sizi şimdiden affettim.") [Hakim]
Eshab-ı kiram buyuruyor ki: (Resulullah efendimiz, Bedir ve Rıdvan bi'atında
bulunan bir kimsenin cenaze namazını kılarken, onun üzerine 9 tekbir alırdı.
Fakat Bedir'de bulunup da Rıdvan bi'atında bulunmamış, yahut da bi'atı Rıdvan'da
bulunup da Bedir'de bulunmamış bir kimsenin cenaze namazında 7 tekbir alırdı. Ne
Bedir, ne de Bi'atı Rıdvan'da bulunmayan kimsenin cenaze namazında ise 4 tekbir
alırdı.) [İ.Asakir]
Hazret-i İbni Abbas anlatıyor: Resulullah buyurdu ki:
(Uhud'da şehid olan kardeşlerinizin ruhları yeşil kuşlarla Cennete gitmiştir.
Şehidler burada güzel güzel yiyip içip dinlenince şöyle dediler:
Kardeşlerimize bizden kim haber götürecek ve bildirecek ki bizler Cennette
dirileriz, rızıklanıyoruz. Bu haber gitmeli ki onlar Cennete karşı isteksiz
olmasınlar ve harpte korkak davranmasınlar! Allahü teâlâ onlara, "Sizin
haberinizi ben duyuracağım" buyurup şu mealdeki âyeti indirdi:
(Allah yolunda öldürülenleri sakın ölü sanmayın. Bilakis onlar diridirler;
Allah’ın, lütuf ve kereminden kendilerine verdikleri ile sevinçli bir halde
Rableri yanında rızıklara mazhar olmaktadırlar. Arkalarından gelecek ve henüz
kendilerine katılmamış olan şehid kardeşlerine de hiçbir keder ve korku
bulunmadığı müjdesinin sevincini duymaktadırlar. Onlar Allah’tan gelen nimet ve
keremi ve Allah’ın, müminlerin ecrini zayi etmeyeceğini müjdelemek isterler.)
(Âl-i İmran, 169-171) [Ebu Davud]
İmam-ı Begavi, Mealimüttenzil ismindeki tefsir kitabında diyor ki:
Cabir bin Abdullah dedi ki, Resulullah, (Ağaç altında benimle sözleşenlerden
hiçbiri Cehenneme girmez!) buyurdu. (Müslim, Ebu Davud, Tirmizi)
Bu sözleşmeye, (Biat-ür-rıdvan) denir. Çünkü, Allahü teâlâ, bu 1400 kişiden
razıdır. Kur’an-ı kerimde, (Ağaç altında, sana söz veren müminlerden, Allah
elbette razıdır) buyuruldu. (Feth 18)
İlk Müslümanlar
Sual: Bilal Habeşi ilk Müslüman olan köle midir?
CEVAP
Hayır. İlk Müslüman olan köle Zeyd bin Harise’dir. Habeşlilerin ilk Müslüman
olanı ise Bilal Habeşi’dir “radıyallahü anh” Bir hadis-i şerif meali:
(Süheyb, Rum’un, Selman, İran’ın, Bilâl, Habeşin ilk Müslümanlarıdır.)
[Hakim]
İlk iman eden müslümanlar da, sırası ile şunlardır:
1- Hatice validemiz,
2- Zeyd bin Harise,
3- Ali bin Ebi Talib
4- Ebu Bekri Sıddık. (Radıyallahü anhüm)
Kur’an-ı kerimde ismi geçen tek sahabi olan Zeyd bin Harise, Resulullahın
kölelerinin en sevgilisi idi. Önce Hazret-i Hatice’nin kölesi idi. Resulullaha
hediye etti. O zaman 8 yaşında idi. Resulullah azat edip, evlat edindi. Zeyd;
beyaz, güzel idi, oğlu Üsame ise esmer idi. Çünkü Üsamenin annesi Ümmi Eymen,
Resulullaha annesinden miras kalan Habeşi cariye idi.