Kimse bilmez onun acı halinden
Hak ismini düşürmezdi dilinden
Aldırdı oğlunu Kenan ilinden
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Kardeşleri sözde onu aldattı
Yusuf’u kuyunun içine attı
Sandılar ki suyun dibine battı
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Yusuf’u hocada okumaz oldu
O güzel bülbülü şakımaz oldu
Sokağa, oyuna çıkamaz oldu
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Kırıldı kanadı, ağrıyor başı
Hiç dinmiyor artık gözünün yaşı
Ah çeker eritir dağ ile taşı
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Attılar kuyuya ölüm kastına
Cebrail yetişti Rabbin dostuna
Hak izniyle çıktı suyun üstüne
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Yusuf’un ismini her gün anıyor
Oğul derdi ile her an yanıyor
Bir gün çıkar gelir diye umuyor
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Kardeşleri başvurdular yalana
Gömleğini boyadılar hep kana
Kurt yedi dediler babalarına
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Sözlerinin hepsi elbet yalandı
Kenan’ın kurtları gelip toplandı
Biz yemedik diye içtiler andı
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Daha sonra köle diye sattılar
Kervandaki insanlara kattılar
Hasetçilik acısını nasıl tattılar
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Yıllar sonra oldu Mısıra sultan
Kardeşleri görüp oldu bin pişman
Hem özürlerini ettiler beyan
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye