Evvel Odur, ahir Odur,
Canlara can veren Odur.
Azıp yolda kalmışlara,
Hemen imdat eden Odur.

Herkesin rızkını verir,
Her şey ancak Ondan gelir,
Gözsüz onu nasıl görür?
Gönüllere giren Odur.

Kün deminde nazar eden,
Bir nazarda dünya düzen,
Sual olmaz hikmetinden,
Aşka temel olan Odur.

Düz döşedi bu yerleri,
Dikti kocaman dağları.
Direksiz tuttu gökleri,
Yeri sonra düren Odur.

Halk içinde dirlik düzen,
Sevdiğini bazen üzen,
Ak üstüne kara dizen,
Sözü Kur’an olan Odur.

O, bu yere buyuracak,
Olanları duyuracak,
Denize dalga vuracak,
Gemiye yol bulan Odur.

Onulmaz derde düşüren,
Aşk kazanını taşıran,
Yunus’u dağdan aşıran,
Evvel, ahir olan Odur.

Kelimeler:

Kün: Allahü teâlânın “Ol!” emri
Dem: Zaman, devir
Nazar etmek: Bakmak
Evvel: Başlangıcı olmayan
Ahir: Sonu olmayan