Bir adam Hazret-i Ömer'in yanında bir hususta şahitlikte bulunmuştu. Hazret-i Ömer ona, (Ben seni tanımıyorum, seni tanıyan birini getir) dedi.

Orada bulunanlardan birisi, (Ben onu tanıyorum) deyince Hazret-i Ömer, (Nasıl bilirsin?) diye sordu. O da, (Emin ve âdil bir adam olarak tanıyorum) cevabını verdi.

Hazret-i Ömer tekrar sordu:
- Gecesini gündüzünü bildiğin, yakın bir komşun mudur?
- Hayır.
- İnsanın takvasını ortaya koyan, muamelesidir. Bu adam, alış veriş yaptığın bir kimse midir?
- Hayır.
- Bununla, insanın ahlakının güzel veya çirkin olduğunu anlamaya imkan veren bir yolculuk yaptın mı?
- Hayır.

Bunun üzerine Hazret-i Ömer, (Sen onu tanımıyorsun) dedi ve sonra da adama dönerek, (Git, seni tanıyan birini getir) buyurdu.