Evliyaullahtan bir zat, Ramazan günü talebeleriyle birlikte bir şehre gitmek
için yola çıktılar. Şehre yaklaştıklarında akın akın insanların kendilerini
karşılamak üzere yollara döküldüklerini gördüler. Mübarek zat, hemen çıkınından
kuru ekmeğini çıkararak ağzına attı. Bunu gören ahali, (Biz de bu zatı, âlim bir
veli bilirdik, Ramazan günü oruç tutmuyor, üstelik açıktan oruç yiyor. Böyle
birisi ile konuşulur mu hiç?) diyerek dağıldılar.
Talebeleri yaptığı hareketin sebebi hikmetini sorduklarında, (O kadar insanın
bizim için yollara döküldüğünü gördüğümde kalbime kibir ve büyüklenme
gelmesinden korktum, onların gözünden düşüp nefsimi aşağılatmak için bunu yaptım.
Ekmeği ısırdım ama yutmadım. Herkes ekmeği yediğimi sandı. Kalbime kibir
yerleşerek Allahü teâlânın gazabına sebep olsaydım, hâlim ne olurdu) dedi.