Bir gün Ebu Cehil, Peygamber efendimize bir tuzak hazırlayarak evinin
önüne bir kuyu kazdırır. Ve sonra Resulullahı evine davet eder. Peygamber
efendimiz davet üzerine Ebu Cehilin evine doğru yola çıkar. Eve yaklaştığında,
Cebrail aleyhisselam gelip, Ebu Cehil'in, evinin önünde tuzak için bir kuyu
kazdığını söyler. Bunun üzerine Peygamber efendimiz kendi evlerine döner. Ebu
Cehil ise, geri dönmesine bir mana veremeyerek kendisine sormak için arkasından
koştuğunda, kapının önündeki kuyuyu unutarak, adımını atar atmaz kendi eliyle
kazdığı kuyuya düşer.
Çıkarmak için ip uzattıklarında, bir türlü ipe kavuşamaz. İpler uzadıkça kuyu
derinleşir. Bu hâl üzerine Ebu Cehil karanlık kuyuda çıldıracak gibi olur.
Resulullaha haber verilerek kendisinin çıkarılmasını ister. Durumu Peygamber
efendimize bildirirler. Hemen kuyu başına gelerek seslenir:
- Seni kuyudan çıkarırsam iman eder misin?
O da kabul eder.
Peygamber efendimiz mübarek ellerini uzatarak Ebu Cehili kuyudan çıkarır. Ebu
Cehil kuyudan çıkınca:
- Hayatımda senin kadar güçlü sihirbaza rastlamadım, der ve iman etmez.