Adamın biri parasını sakladığı yeri unutmuştu. Ne kadar düşündü ise günlerce
aramasına rağmen parayı sakladığı yeri bir türlü hatırlayamıyordu. Benim bu
derdime bir çare bulursa o bulur diyerek doğru imam-ı a'zam hazretlerinin
huzuruna gitti.
İmam-ı a'zam dedi ki:
“Bu senin meselen fıkıhla ilgili değil ama, yine de sana bir akıl vereyim: Sen
git bu gece sabaha kadar namaz kıl, ümit ediyorum ki, paranı koyduğun yeri
hatırlarsın.”
Adam o gece sabaha kadar ibadet etmeye karar verip abdest aldı, namaz kılmaya
başladı. Daha gecenin yarısı bile olmadan parayı koyduğu yeri hatırladı. Namazı
bıraktı, doğru parayı koyduğu yerden alıp yattı.
Sabah olunca imam-ı a'zama, (Allah senden razı olsun, bu derdime de çare buldun.
Daha gecenin yarısında parayı koyduğum yeri hatırladım) deyince, Hazret-i İmam,
(Keşke sabaha kadar ibadete devam etseydin. Çünkü şeytan senin sabaha kadar
ibadet etmene tahammül edemediği için daha gecenin yarısında sana hatırlatmış.
Sabaha kadar da şükür namazı kılsaydın daha iyi ederdin. Sen parayı bulunca
namazı bıraktın) dedi.